Het tolkwerk vanuit een cabine is zeker een vak apart. Je moet zo veel dingen tegelijkertijd doen – voortdurend luisteren, vertalen, spreken, en in fracties van seconden beslissingen nemen over taal, zinsbouw, betekenis en meer. In haar interview vertelt Maria Pirson, vertaler/simultaantolk Engels-Russisch (link naar het interview in het Russisch) over haar werk. Het interview betreft natuurlijk meer de Russische realiteit – Maria woont en werkt in Rusland – maar het bevat ook universele tips die je als beginnend tolk kunt gebruiken.
Het is ook altijd leuk om over de ontwikkeling van het vak te lezen. Zo werken de tolken van vandaag in Rusland blijkbaar helemaal anders dan hun collega`s in de tijd van de Sovjet-Unie. De situatie is veranderd en de eisen die aan een tolk worden gesteld dus ook.
Er werd vroeger simultaan getolkt slechts bij politieke onderhandelingen, officiële toespraken enz. Het ging daarbij meestal om ‘voordrachten met veel franje’. Het hoofdcriterium voor het werk van een tolk was dus ‘dat het maar prettig is om aan te horen’. De inhoud was minder belangrijk. Ze zaten al tolkend de toespraak te redigeren. ’Bij het simultaan tolken kun je een derde van de informatie kwijtraken en het is absoluut normaal’ was de standaard.
Vanaf de jaren 90 worden simultaantolken steeds vaker ingezet bij verschillende wetenschappelijke conferenties en zakelijke onderhandelingen, waarbij alle informatie zo nauwkeurig mogelijk weergegeven moet worden. Niets mag weggelaten worden, al krijg je daardoor iets minder mooi opgebouwde constructies. ‘Jonge’ tolken proberen dus alles zo volledig mogelijk weer te geven, terwijl professionals boven de 50 meer over de schoonheid van de gesproken tekst inzitten. Ze vormen twee niet bijzonder op elkaar gestelde ‘kampen’. Een generatieconflict noemt Maria het.
En tot slot. Volgens Maria is het Duits een heel zachte taal die mooi klinkt en waarmee ‘elke beweging van de ziel nauwkeurig omschreven kan worden’. En ik ben het met haar eens.
